"#________တစ္ခုလပ္_________"
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
. အစ / အဆံုး
. အစ / အဆံုး
"ေဟ့ေကာင္… ေဇာ္ႀကီး…
အဲ႔ေစာ္…မိုက္တယ္ေနာ္"
အဲ႔ေစာ္…မိုက္တယ္ေနာ္"
"ေအး…ဟုတ္တယ္ကြ… ေနာက္က
ၾကည့္ရင္ ပိုေတာင္မိုက္ေသးတယ္"
ၾကည့္ရင္ ပိုေတာင္မိုက္ေသးတယ္"
"အမေလးေလ ဘာေတြၾကည့္ျပီး
မိုက္ေနရတာလည္း ေဇာ္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ျမင့္ရယ္
နင္တို႔လည္း ငမ္းစရာရွားလို႔
ဒီလို တစ္ခုလပ္ကိုမွ ငမ္းရသလားဟဲ့"
မိုက္ေနရတာလည္း ေဇာ္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ျမင့္ရယ္
နင္တို႔လည္း ငမ္းစရာရွားလို႔
ဒီလို တစ္ခုလပ္ကိုမွ ငမ္းရသလားဟဲ့"
"ဟင္ တစ္ခုလပ္ ဟုတ္လို႔လား မတင္ေထြးရဲ႕"
"အဟုတ္ေတာ့…အဟုတ္…
တစ္ခုလပ္တင္… ဘယ္ကမလဲ…?
ကေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိေသး…
သူ႔သားေလးကလည္း
အေျခာက္လိုေလးေလ သားထူးဆိုလား?"
တစ္ခုလပ္တင္… ဘယ္ကမလဲ…?
ကေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိေသး…
သူ႔သားေလးကလည္း
အေျခာက္လိုေလးေလ သားထူးဆိုလား?"
"ဟာ ဒါဆို ပိုေတာင္မိုက္ေသးတယ္…
အေမေကာ…သားေကာ
ဟား…ဟား…ဟား…ဟား…"
အေမေကာ…သားေကာ
ဟား…ဟား…ဟား…ဟား…"
"ဟဲ႔ မိုက္မေနနဲ႔ နင္တို႔ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္
မိန္းမဖင္တြဲ…လင္မၿမဲ တဲ့"
မိန္းမဖင္တြဲ…လင္မၿမဲ တဲ့"
"ဟင္…! မတင္ေထြးေျပာတာ
ဘာလဲ…?ဗ်"
ဘာလဲ…?ဗ်"
"ေအာ္…ဘာကမွာလဲ…?ဟဲ့…
အဲ့မိန္းမေနာက္ပိုင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ
ၾကည့္ေလ ဖင္ကေအာက္တြဲက်ေနတာ
မွတ္ထား မိန္းမဖင္တြဲက်ေနရင္
လင္မၿမဲဘူးဟဲ့… စိတ္ကူးေတြယဥ္မေနနဲ႔"
အဲ့မိန္းမေနာက္ပိုင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ
ၾကည့္ေလ ဖင္ကေအာက္တြဲက်ေနတာ
မွတ္ထား မိန္းမဖင္တြဲက်ေနရင္
လင္မၿမဲဘူးဟဲ့… စိတ္ကူးေတြယဥ္မေနနဲ႔"
အလုပ္ကအျပန္ ရပ္ကြက္ရဲ႕
လူစည္းကားရာ ေစ်းဆိုင္တန္းေလးမွာ
အိမ္အတြက္ လိုအပ္တာေလးေတြ
ဝင္ဝယ္တဲ႔ေကသြယ္ တစ္ဖက္ေစ်းဆိုင္
အတြင္းမွ ေျပာေနေသာၾကသည္ကို
ၾကားလိုက္ရေသာ စကားလံုးေတြက
ႏွမသားခ်င္းမစာမနာ သားသမီးခ်င္း
ကိုယ္ခ်င္းမစာနာ မိန္းမသားခ်င္း
မစာနာေသာစကားလံုးေတြေၾကာင့္
ေကသြယ္ ေထာင္းကနဲထြက္လာေသာ
ေဒါသႏွင့္အတူ ခ်ာခနဲေနာက္ျပန္
လွည့္လိုက္ကာ
လူစည္းကားရာ ေစ်းဆိုင္တန္းေလးမွာ
အိမ္အတြက္ လိုအပ္တာေလးေတြ
ဝင္ဝယ္တဲ႔ေကသြယ္ တစ္ဖက္ေစ်းဆိုင္
အတြင္းမွ ေျပာေနေသာၾကသည္ကို
ၾကားလိုက္ရေသာ စကားလံုးေတြက
ႏွမသားခ်င္းမစာမနာ သားသမီးခ်င္း
ကိုယ္ခ်င္းမစာနာ မိန္းမသားခ်င္း
မစာနာေသာစကားလံုးေတြေၾကာင့္
ေကသြယ္ ေထာင္းကနဲထြက္လာေသာ
ေဒါသႏွင့္အတူ ခ်ာခနဲေနာက္ျပန္
လွည့္လိုက္ကာ
"ဟဲ႔ တင္ေထြး နင္စကားေျပာတာလဲ?
ငါ့လက္ဝါးက ပါးမေရြးဘူးေနာ္ ညည္း
အသားလြတ္ေစာ္ကားေနတာေတြမ်ားေနျပီ"
ငါ့လက္ဝါးက ပါးမေရြးဘူးေနာ္ ညည္း
အသားလြတ္ေစာ္ကားေနတာေတြမ်ားေနျပီ"
ေဒါသႏွင့္အတူ လူကပါ တစ္ဖက္
ဆိုင္ခန္းဘက္ကိုေရာက္သြားသည္။
ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္
တခ်ိဳ႕ေသာ ေစ်းဝယ္သူေတြ ကြက္ၾကည့္
ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကျပီး စပ္ျဖီးျဖီး
သေကာင့္သား ႏွစ္ေကာင္က ေကသြယ့္ရဲ႕
ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလံုးကို စားမတက္
ဝါးမတက္ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနၾကေလသည္။
ဆိုင္ခန္းဘက္ကိုေရာက္သြားသည္။
ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္
တခ်ိဳ႕ေသာ ေစ်းဝယ္သူေတြ ကြက္ၾကည့္
ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကျပီး စပ္ျဖီးျဖီး
သေကာင့္သား ႏွစ္ေကာင္က ေကသြယ့္ရဲ႕
ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလံုးကို စားမတက္
ဝါးမတက္ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနၾကေလသည္။
"ငါကဘာေျပာလို႔လည္း အမွန္ေျပာတာေလ
ညည္းကအမွန္ေျပာေတာ့ နာတယ္လား
နာရင္လဲေသလိုက္"
ညည္းကအမွန္ေျပာေတာ့ နာတယ္လား
နာရင္လဲေသလိုက္"
"ေကာင္မ ဘာစကားေျပာတာလဲ?"
ေကသြယ္ ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့သည့္
ေဒါသကို ထြက္ေပါက္ေပးလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့
ေဒါသကို ထြက္ေပါက္ေပးလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့
"ျဖန္း…… "
"ဟင္…! နင္…နင္ကငါ့ကို
ပါး႐ိုက္တယ္ ဟုတ္လား…?"
ပါး႐ိုက္တယ္ ဟုတ္လား…?"
"ေအးရိုက္တယ္ လာေလ လာလိုက္
ထပ္အရိုက္ခံျခင္ရင္ ေရွ႕တိုးလာခဲ့
ေကာင္မ ေကသြယ္ကို ဘာမွတ္ေနလဲ"
ထပ္အရိုက္ခံျခင္ရင္ ေရွ႕တိုးလာခဲ့
ေကာင္မ ေကသြယ္ကို ဘာမွတ္ေနလဲ"
"ဟဲ႔ သူေတာင္းစားႏွစ္ေကာင္ နင္တို႔လည္း
ၾကပ္ၾကပ္သတိထား နင္တို႔ ႏွမေတြ
အေမေတြလို ထင္ျပီး ငါ့ကို
ေပါေပါေလာေလာအစားထဲက ထင္မေနနဲ႔
သူေတာင္းစားေတြ နင္တို႔ကိုပါ
ပါးရိုက္မွာ ငါ့ကိုဘာေကာင္မ မွတ္ေနလဲ"
ၾကပ္ၾကပ္သတိထား နင္တို႔ ႏွမေတြ
အေမေတြလို ထင္ျပီး ငါ့ကို
ေပါေပါေလာေလာအစားထဲက ထင္မေနနဲ႔
သူေတာင္းစားေတြ နင္တို႔ကိုပါ
ပါးရိုက္မွာ ငါ့ကိုဘာေကာင္မ မွတ္ေနလဲ"
လူေတြ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ပိုျဖစ္ကာ
ဆြဲသူကဆြဲ ၾကည့္သူကၾကည့္
တီးတိုးေျပာသူကေျပာႏွင့္
ေစ်းဆိုင္တန္းေလးမွာ စည္ကားသြား
ရေလေတာ့သည္။
ဆြဲသူကဆြဲ ၾကည့္သူကၾကည့္
တီးတိုးေျပာသူကေျပာႏွင့္
ေစ်းဆိုင္တန္းေလးမွာ စည္ကားသြား
ရေလေတာ့သည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း အေမာမေျပနိုင္
ေကသြယ့္ရဲ႕ ေဒါသေတြက
အလိပ္လိုက္ ထြက္ေနဆဲ
ကံအေၾကာင္းမလွလို႔ တစ္ခုလပ္
ကေလးအေမျဖစ္ေနရတာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕
အထင္ေသးရံႈ႕ခ်ခံရဖို႔လား။
တစ္ခုလပ္ျဖစ္တာ ဘာဆန္းလဲ
လင္နဲ႔ကြဲတာ ဘာဆန္းလဲ ကိုယ့္အေပၚ
မေကာင္းတဲ႔ေယာက်ာ္းကို ဖတ္တြယ္ျပီး
ဒုကၡဆင္းရဲ မခံပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား
ကြဲလိုက္တာ ဘာျဖစ္လဲ။ ကိုယ့္ဝမ္းအတြက္
ကိုယ့္ေျခေတာက္အေပၚကိုယ္ရပ္တည္ရဲတာ
အျပစ္ျဖစ္ေနလား။ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ
ေကသြယ္ အေတာ္ေလးမြန္းက်ပ္လွျပီ။
အေျခေနမေပးလို႔သာ ဒီလိုေနရာမွာ
ေနေနရတာ။
ေကသြယ့္ရဲ႕ ေဒါသေတြက
အလိပ္လိုက္ ထြက္ေနဆဲ
ကံအေၾကာင္းမလွလို႔ တစ္ခုလပ္
ကေလးအေမျဖစ္ေနရတာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕
အထင္ေသးရံႈ႕ခ်ခံရဖို႔လား။
တစ္ခုလပ္ျဖစ္တာ ဘာဆန္းလဲ
လင္နဲ႔ကြဲတာ ဘာဆန္းလဲ ကိုယ့္အေပၚ
မေကာင္းတဲ႔ေယာက်ာ္းကို ဖတ္တြယ္ျပီး
ဒုကၡဆင္းရဲ မခံပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား
ကြဲလိုက္တာ ဘာျဖစ္လဲ။ ကိုယ့္ဝမ္းအတြက္
ကိုယ့္ေျခေတာက္အေပၚကိုယ္ရပ္တည္ရဲတာ
အျပစ္ျဖစ္ေနလား။ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ
ေကသြယ္ အေတာ္ေလးမြန္းက်ပ္လွျပီ။
အေျခေနမေပးလို႔သာ ဒီလိုေနရာမွာ
ေနေနရတာ။
အခ်ိန္က ညေနေစာင္းေနျပီ မၾကာခင္မွာ အေမွာင္ေရာက္လာေတာ့မည္ သားျဖစ္သူက ဘယ္သေဝထိုးေနတယ္မသိ ခုခ်ိန္ထိျပန္ေရာက္မလာေသး။
ဟူးးး ေကသြယ္ ထမင္းစကားပြဲဝိုင္းမွာ ငူငူႀကီးထိုင္ကာ သားျပန္အလာကို ေစာင့္ေနေလသည္။
ဟူးးး ေကသြယ္ ထမင္းစကားပြဲဝိုင္းမွာ ငူငူႀကီးထိုင္ကာ သားျပန္အလာကို ေစာင့္ေနေလသည္။
"အေမ သားျပန္ေရာက္ျပီ။"
"ဟဲ႔ျပန္လာေသးတယ္ေနာ္ ဒါကဘယ္သေဝထိုးေနရတာလဲ နင္က ငါက အလုပ္ကျပန္လာျပီး ခ်က္ဟယ္ျပဳတ္ရယ္နဲ႔ ေမာေနရတာ နင္ကေတာ့ သာသာယာယာ အေလလိုက္ေနတယ္ "
"အေမကလည္း အေလလိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး အေမရဲ႕ သားပန္းသည္ ေဒၚႀကီးစံပါယ္စီသြားေနတာ။"
"မစံပါယ္စီ နင္ကဘာသြားလုပ္တာလဲ"
"ဟုိေလ ဟို ညဘက္ကိုေလ သား စံပါယ္ပန္းလိုက္ေရာင္းမလို႔ အဲ႔ဒါ"
"ဘာ"
"ပန္းလိုက္ေရာင္းမယ္ ဟုတ္လား။ နင္စာေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူး မဟုတ္တာၾက လုပ္ခ်င္တယ္"
"အေမရယ္ သားေက်ာင္းစာ စိတ္မဝင္စားဘူးေလ
ေက်ာင္းဆက္တက္ေနလည္ သားေအာင္မွာမဟုတ္ဘူး အခုလည္း ဆယ္တန္းေရာက္ေနျပီပဲ သား လူ႔ေအာက္မက်ပါဘူးအေမရဲ႕ အေမ့ကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူရေအာင္ သားအလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ အေမလည္း နည္းနည္း နားရတာေပါ့။ အေၾကြးေတြလည္း မနည္းမ်ားေနျပီေလ အေမရဲ႕။ အဘိုး မဆံုးခင္က အေမယူထားတာေတြက ဒီအိမ္ပါ ထိုးအပ္္ရေတာ့မယ့္ အေျခေနျဖစ္ေနျပီေလ။
အေမ သားတို႔က သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္းေလ။
မရွိအတူ ရွိတူေပါ့ သားအလုပ္လုပ္ပါရေစ ေနာ္အေမ။"
ေက်ာင္းဆက္တက္ေနလည္ သားေအာင္မွာမဟုတ္ဘူး အခုလည္း ဆယ္တန္းေရာက္ေနျပီပဲ သား လူ႔ေအာက္မက်ပါဘူးအေမရဲ႕ အေမ့ကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူရေအာင္ သားအလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ အေမလည္း နည္းနည္း နားရတာေပါ့။ အေၾကြးေတြလည္း မနည္းမ်ားေနျပီေလ အေမရဲ႕။ အဘိုး မဆံုးခင္က အေမယူထားတာေတြက ဒီအိမ္ပါ ထိုးအပ္္ရေတာ့မယ့္ အေျခေနျဖစ္ေနျပီေလ။
အေမ သားတို႔က သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္းေလ။
မရွိအတူ ရွိတူေပါ့ သားအလုပ္လုပ္ပါရေစ ေနာ္အေမ။"
သားရဲ႕စကားေတြက ေကသြယ့္ကို နာက်င္ေစသည္မွာအမွန္ပင္။ သားတစ္ေယာက္အတြက္ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေပးဖို႔ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခြန္အားေတြ ေကသြယ့္မွာ အျပည့္ရွိပါတယ္ ။ မရွိတာ ရွိတာထက္ သားကို မပင္ပန္းေစခ်င္ဘူး။ အေဖမဲ႔ေနတဲ႔ သားအတြက္ ေကသြယ္ တာဝန္ပိုေက်ခ်င္မိတယ္။ လင္ပစ္ တစ္ခုလပ္ျဖစ္မွ သားျဖစ္သူက ေက်ာင္းထြက္ ေစ်းေရာင္းရတယ္လို႔ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေျပာတာ မခံနိုင္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း သားရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကို ေကသြယ္ တင္းတင္းရင္းရင္းျငင္းပယ္ခဲ႔ေလသည္။
"လံုးဝ မလုပ္ရဘူး သားထူး
အေမအခု အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ မင္းတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အေမေကာင္းေကာင္းထားနိုင္တယ္။ နင့္အေဖမရွိတဲ႔ ေနာက္မွာ နင့္ကို လူတလံုးသူတလံုးျဖင္ေအာင္ ထားဖို႔ ငါ့မွာ တာဝန္ရွိတယ္။ နင့္ေခါင္းထဲက ေပါက္ကရအေတြးေတြကို ထုတ္ပစ္။"
အေမအခု အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ မင္းတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အေမေကာင္းေကာင္းထားနိုင္တယ္။ နင့္အေဖမရွိတဲ႔ ေနာက္မွာ နင့္ကို လူတလံုးသူတလံုးျဖင္ေအာင္ ထားဖို႔ ငါ့မွာ တာဝန္ရွိတယ္။ နင့္ေခါင္းထဲက ေပါက္ကရအေတြးေတြကို ထုတ္ပစ္။"
သားထူး ေခါင္းေလးငံု႔ကာ အေမ့ရဲ႕ ေဒါသေအာက္တြင္ တုတ္တုတ္မ်ွမလႈပ္ဝံ႔ေနခဲ႔။
အခ်ိန္က တစ္ျဖည္းျဖည္း ကုန္လြယ္လာသည္။ သားထူးလည္း ဆယ္တန္းက်လို႔ အေမ့ရဲ႕ ဆူပူက်ိန္းေမာင္းမႈကို ခံရင္း ေနာက္တစ္ႏွစ္ ဆက္မေျဖပဲ အလုပ္ထြက္လုပ္ဖို႔ တိုက္ပြဲဝင္ရသည္။
ေကသြယ္လည္း သားျဖစ္သူကိုေျပာမရေတာ့သည့္အဆံုး လက္လြတ္လိုက္ရေလေတာ့သည္။
ဒီအေမနဲ႔ ဒီသား ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ႔ ဒီကမာၻမွာ အရာအားလံုးကို အံတုဖို႔ ေငြကသာ အရွင္သခင္ျဖစ္ေနေလေတာ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းမေပးရဖို႔အေရး သားအမိႏွစ္ဦး ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ လုပ္ကိုင္ဖို႔က လိုအပ္လာေလသည္။
ေကသြယ္လည္း သားျဖစ္သူကိုေျပာမရေတာ့သည့္အဆံုး လက္လြတ္လိုက္ရေလေတာ့သည္။
ဒီအေမနဲ႔ ဒီသား ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ႔ ဒီကမာၻမွာ အရာအားလံုးကို အံတုဖို႔ ေငြကသာ အရွင္သခင္ျဖစ္ေနေလေတာ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းမေပးရဖို႔အေရး သားအမိႏွစ္ဦး ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ လုပ္ကိုင္ဖို႔က လိုအပ္လာေလသည္။
ေကသြယ္ လက္ရွိလုပ္ေနေသာ အေရာင္းဝန္ထမ္း အလုပ္ကိုထြက္လိုက္ျပီး ေစ်းေရာင္းဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္ေလသည္။ အိမ္ေရွ႕ေလးမွာပင္ ထမင္းဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ေကသြယ္တို႔ ရပ္ကြက္က လမ္းမတန္းနဲ႔ ေက်ာခ်င္းကပ္ဆိုေတာ့ စည္ကားသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ထမင္းဆိုင္ဖြင့္တာ အလုပ္ျဖစ္မည္ဟု ေကသြယ္ ေတြးလိုက္မိသည္။
သားကေတာ့ ညဘက္ စံပါယ္ပန္းလိုက္ေရာင္းျပီး ေရာင္းရေငြကို တျပားမက်န္ျပန္အပ္ကာ အေမ့ကို ကူေဖၚေလာက္ဖက္ လုပ္ေပးရွာသည္။
သားကေတာ့ ညဘက္ စံပါယ္ပန္းလိုက္ေရာင္းျပီး ေရာင္းရေငြကို တျပားမက်န္ျပန္အပ္ကာ အေမ့ကို ကူေဖၚေလာက္ဖက္ လုပ္ေပးရွာသည္။
သားထူးစံပါယ္ပန္းကုန္းမ်ားအား အတြဲလိုက္ ေသေသခ်ာခ်ာေလး စုကိုင္လိုက္ျပီး ေစ်းေရာင္းထြက္ရန္ျပင္ဆင္လိုက္ကာ
"အေမ သား ေစ်းေရာင္းသြားျပီ"
"ဟဲ႔ သား ဒီေန႔ မေစာဘူးလား"
"နည္းနည္းေစာတယ္ အေမ VIP ရပ္ကြက္ထဲ သြားေရာင္းမလို႕ အဲ႔ဘက္က သူေဌးေတြက အျပင္ထြက္တာမဟုတ္ဘူးေလ။ အဲ႔မွာဆို ေစ်းပိုရတယ္ အေမရဲ႕ ျပီးေတာ့မွ ဒီဘကိအျခမ္းျပန္လာမွာ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ နည္းနည္း ေစာသြားမလို႔"
"ေအးပါ ငါ့သားရယ္ ဂရုစိုက္သြား "
ေကသြယ္ရဲ႕ ထမင္းဆိုင္ေလးက မထင္မွတ္ပဲ အေရာင္းသြက္သည္။ ဟင္းခ်က္လက္ရာေလးလည္းေကာင္းျပီး ေစတနာအျပည့္နဲ႔ စားသံုးသူေတြကို ေရာင္းခ်ေပးလို႔ထင္ပါ့ ေနရာအကြက္အကြင္းကလည္း ေကာင္း၍ထင္ရသည္ ေရာင္းေကာင္းသည္။
ဒါကိုပဲ မနာလိုမရႈစိတ္ရွိေသာ တခ်ိဳ႕သူေတြက ထင္ေၾကးအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးျပီး ေကသြယ့္ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစခဲ႔ေလသည္။
ဒါကိုပဲ မနာလိုမရႈစိတ္ရွိေသာ တခ်ိဳ႕သူေတြက ထင္ေၾကးအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးျပီး ေကသြယ့္ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစခဲ႔ေလသည္။
"အမေလးေအ ေရာင္းေကာင္းတာလည္းမေျပာနဲ႔ေလ ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ သူ႔ဆိုင္မွာ ဝင္စားတာ ဘယ္လိုလူေတြလည္းလို႔ ကားသမားေတြခ်ည္းပဲေလ။ အစာေျပေပါ့ေအ။"
အေႏွာင့္အသြားမလြတ္သည့္ စကားေတြကို ၾကားရဖန္မ်ားလာေတာ့လည္း ေကသြယ္ ဂရုျပဳမေနပဲ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္သာ ေဇာက္ခ်လုပ္ေနမိေတာ့သည္။
တခ်ိဳ႕ေသာ ေယာက်ာ္းေတြကလည္း ေကသြယ္က တစ္ခုလပ္ ဆိုတာသိလို႔ ေသြးတိုးစမ္းတဲ႔သေဘာနဲ႔ သားေျပာမယားေျပာေလးေတြလည္း အေျပာခံရသည္ကရွိေသးသည္။ ေစ်းသည္ဆိုတာ သည္းခံရတယ္ ဆိုသည့္ စကားအတိုင္း ေကသြယ္ သည္းခံခဲ႔သည္။
တခ်ိဳ႕ေသာ ေယာက်ာ္းေတြကလည္း ေကသြယ္က တစ္ခုလပ္ ဆိုတာသိလို႔ ေသြးတိုးစမ္းတဲ႔သေဘာနဲ႔ သားေျပာမယားေျပာေလးေတြလည္း အေျပာခံရသည္ကရွိေသးသည္။ ေစ်းသည္ဆိုတာ သည္းခံရတယ္ ဆိုသည့္ စကားအတိုင္း ေကသြယ္ သည္းခံခဲ႔သည္။
"ေကသြယ္ အစ္ကို ဆာလာတယ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီလား"
"အာ ကိုေဝမိုးကလည္း အဆင္သင့္ပါရွင္ ဒါနဲ႔ ကားဆြဲေကာင္းလား ဒီေန႔"
"ဆြဲေကာင္းပါ့ ဒါေပမယ့္ ေမာတယ္ ေကသြယ္ေလးနဲ႔ ေတြ႕မွ အေမာေျပတယ္'
"ဟြန္း အေျပာေကာင္း ကိုတက္ပါ့ႀကီး
ခါတိုင္းလိုပဲ ဝက္သားနဲ႔ပဲေနာ္"
ခါတိုင္းလိုပဲ ဝက္သားနဲ႔ပဲေနာ္"
"အြန္း အဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္ သံုးထပ္သားေလး"
ကားသမား မိုးေဝက ေျပာလည္းေျပာ အၾကည့္ေတြက ေကသြယ္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးတစ္ခုလံုးကို သိမ္းႀကံဳးျပီးၾကည့္ကာ တံေတြးေတြကို မ်ိခ်လိုက္သည္။
စီးပြားေရးအရလို႔ ဆိုဆို မိန္းမသားတစ္ဦးတည္းရွာေဖြလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရသည့္အခ်ိန္တြင္ အားကိုးစရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဟန္႔အတားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကသြယ္ လိုအပ္သည္ဟုထင္မိသည္။ သားျဖစ္သူက အားကိုးရေလာက္သည့္ အေျခေနမိ်ဳးျဖင့္သူမကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးမႈ မရေသးေသာေၾကာင့္ အသက္ ၃၇ ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးေသာ လံုးႀကီးေပါက္လွ တစ္ခုလပ္မေလး ေကသြယ္ အားကိုးရွာခ်င္မိေလသည္။
မျပည့္စံုရသည့္အထဲ ပတ္ဝန္းက်င္ က်ားမုဆိုးေတြရန္ကရွိေသးေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အတည္အက် ယူလိုက္ရင္ျဖင့္ တည္တည္တံတံမ်ားျဖစ္သြားမလားဆိုသည့္အေတြးက ဝင္လာေသာေၾကာင့္လည္း ကားသမား မိုးေဝ ကို ေကသြယ္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားခဲ႔ေလသည္။
စီးပြားေရးအရလို႔ ဆိုဆို မိန္းမသားတစ္ဦးတည္းရွာေဖြလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရသည့္အခ်ိန္တြင္ အားကိုးစရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဟန္႔အတားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကသြယ္ လိုအပ္သည္ဟုထင္မိသည္။ သားျဖစ္သူက အားကိုးရေလာက္သည့္ အေျခေနမိ်ဳးျဖင့္သူမကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးမႈ မရေသးေသာေၾကာင့္ အသက္ ၃၇ ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးေသာ လံုးႀကီးေပါက္လွ တစ္ခုလပ္မေလး ေကသြယ္ အားကိုးရွာခ်င္မိေလသည္။
မျပည့္စံုရသည့္အထဲ ပတ္ဝန္းက်င္ က်ားမုဆိုးေတြရန္ကရွိေသးေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အတည္အက် ယူလိုက္ရင္ျဖင့္ တည္တည္တံတံမ်ားျဖစ္သြားမလားဆိုသည့္အေတြးက ဝင္လာေသာေၾကာင့္လည္း ကားသမား မိုးေဝ ကို ေကသြယ္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားခဲ႔ေလသည္။
"အေမရယ္ ဒီအတိုင္းေလးလည္း သားတို႔ သားအမိအဆင္ေျပေနတာပဲဟာ။ ျပီးေတာ့ အေၾကြးေတြလည္း အေတာ္ေလးေက်ေနျပီပဲ ။ သားတို႔အတြက္ပူစရာဘာရွိေနလို႕ အေမက ေနာက္ေယာက်ာ္းယူရတာလဲ။ ျပီးေတာ့ သားက ငယ္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူးေလ။ ရွက္တယ္ ဗ်"
"ဟဲ႔ ရွက္ရေအာင္ ငါက သူမ်ားလင္ကို လုေနတာမွမဟုတ္တာ ။ အခုဟာက ေရွ႕ေရးကိုေတြးျပီးငါလည္း စီစဥ္ရတာ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမ့မွာ အားကိုးအားထားစရာေယာက်ာ္းသားတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိသင့္တယ္ေလ သားရဲ႕။"
သားျဖစ္သူ လက္ခံလာေအာင္ ေကသြယ္ တစ္ေယာက္ ေခ်ာ့ကာ ေျခာက္ကာ ေျပာဆိုေနေသာ္လည္း သားထူးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့အေမ့ကို မျငိဳျငင္ရက္ေသာ္လည္း သေဘာမေတြ႕ကာ အလိုမက်ျဖစ္ရေလသည္။
ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ သားထူးပို၍ပင္ အရွက္သည္းခဲ႔ရေလသည္။ မလိုသူေတြရဲ႕ ထိုးႏွက္လာေသာစကားလံုးေတြက သားထူးရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို အထပ္ထပ္နာက်င္ေစခဲ႔သည္။
"ေျပာသားပဲေအ ဒီလိုပဲျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ။ ဒီေလာက္တရုန္းရုန္းနဲ႔ ေတာ္သလင္းဇာတ္ခင္းေနမွေတာ့ ဟိုကားသမားမိုးေဝကလည္း ႏြားပဲေနမွာပါေအ။ "
"ဟဲ႔ မျဖစ္နိုင္ဘူး ကားသမားဆိုမွေတာ့ လူလည္ပဲေနမွာပါေအ။ မိေကသြယ္က တခုလပ္ဆိုေပမယ့္ ရုပ္ရည္ေလးက ရွိေသးတယ္ေလ ျပီးေတာ့ ရွာနိုင္ေဖြနိုင္တယ္။ "
"အြန္း ဒါနဲ႔ သူ႔သား သားထူးကလည္း ဘာထူးလည္း မေအ ေျခရာနင္းတာပဲ လူကေပ်ာ့စိေပ်ာ့ဖတ္ အေျခာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ညဘက္ဆို ပန္းေရာင္းရင္း အမေလးေအ ေျပာမေျပာခ်င္ပါဘူး ကာလသားတစ္သိုက္နဲ႔ တရုန္းရုန္းပါပဲေအ။"
"ေအးဟယ္ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတယ္ အရပ္နာတယ္"
သားထူး နားနဲ႔ဆက္ဆက္ၾကားေနရသည္ကို မယံုနိုင္ေအာင္ျဖစ္ရေလသည္။ ကိုယ္ေတြသားအမိအေပၚ ဒီေလာက္ ေျပာေနရေအာင္ သားထူးတို႔သားအမိ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ ဒီအသိုင္းအဝိုင္းအေပၚ ဘာမွ မလုပ္ခဲ႔ပါဘူး။ ဘာလို႔ ေျမနိမ့္ရာ လွံစိုက္ခ်င္ၾကတာလဲ။
ဒီလို လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာ အေမ ဘယ္လိုရပ္တည္မလဲ။ အေတြးေတြက သားထူးကို ပိုလို႔ပင္ မြန္းက်ပ္ေစခဲ႔ေလသည္။
ဒီလို လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာ အေမ ဘယ္လိုရပ္တည္မလဲ။ အေတြးေတြက သားထူးကို ပိုလို႔ပင္ မြန္းက်ပ္ေစခဲ႔ေလသည္။
ပန္းေရာင္းျပီးျပန္ေရာက္ေတာ့ အခါတိုင္းလို အေမက ထမင္းဝိုင္းျပင္ျပီးေစာင့္မေနခဲ႔ေပ။
တိတ္တဆိတ္ အိမ္ေပၚေျခလွမ္းတက္လာျပီး အေမ့ကို အိမ္ေရွ႕မွာမေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ သားထူး ေခၚမည္အျပဳ
တိတ္တဆိတ္ အိမ္ေပၚေျခလွမ္းတက္လာျပီး အေမ့ကို အိမ္ေရွ႕မွာမေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ သားထူး ေခၚမည္အျပဳ
"ဟြန္း ကိုမိုးေဝကလည္း ဇြတ္ပဲ ခဏေနဦး ေတာ္ၾကာသားျပန္လာေတာ့မွာ "
"ဟာ ေကသြယ္ကလည္းကြာ"
ထရံတစ္ခ်က္သာျခားေသာ အိပ္ခန္းအတြင္းမွ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံေတြက သားထူးကို အိမ္အျပင္ျပန္ထြက္သြားဖို႔ တြန္းအားေပးလိုက္သေယာင္
ခ်က္ျခငး္ပင္ သားထူးအိမ္ထဲမွ ထြက္ခဲ႔ေလသည္။
ရွက္ျခင္း နာက်င္ျခင္းေတြကို ေထြးပိုက္ျပီး ဦးတည္ခ်က္မဲ႔စြာ ေလ်ာက္လာခဲ႔ရင္း
ခ်က္ျခငး္ပင္ သားထူးအိမ္ထဲမွ ထြက္ခဲ႔ေလသည္။
ရွက္ျခင္း နာက်င္ျခင္းေတြကို ေထြးပိုက္ျပီး ဦးတည္ခ်က္မဲ႔စြာ ေလ်ာက္လာခဲ႔ရင္း
"ေဟ့ ပန္းသည္ေလးပါလား ပန္းေတြကုန္သြားျပီလား"
နည္းနည္းေထြေနေသာ ေကာင္းေကာင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးေလျပီ။
"ေဟ့ ေမးေနတယ္ေလ လာကြာ ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ႔ မင္းပန္းေတြလည္း ကုန္ေနျပီပဲ။"
"မလိုက္ခ်င္ပါဘူးကြာ"
"ဟ့ မလိုက္လို႔ ရမလားကြ ငါတို႔ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေပးကြာ ေဟ့ေကာင္ေတြ သေဘာတူလား"
"ၾကာသလားလို႔ ဒါမ်ိဳးလည္း ငါတို႔က မေရွာင္ဘူးကြာ "
"ေကာင္းေကာင္း ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ငါ ငါ မလိုက္ပါရေစနဲ႔"
"မူမေနပါနဲ႔ကြာ မင္းဒီအခ်ိန္ အျပင္မွာ ရွိေနတာ ဘာအတြက္လည္းငါတို႔သေဘာေပါက္ပါတယ္ မင္းဆႏၵေတြျဖည့္ေပးမယ္ လာလိုက္ခ႔ဲ"
သားထူး ေခါင္းထဲ ေထြသြားသည္။ ငိုခ်င္လာသည္။ အေမ့ကို နာက်ည္းလာသည္။ ဒီလို ျဖစ္ရပ္ေတြအတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိသလဲလို႔ သားထူးေအာ္ဟစ္ေမးျမန္းလိုက္ခ်င္သည္။
တရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚသြားေသာေကာင္းေကာင္းတို႕ အဖြဲ႕နဲ႔ သားထူး ပါလာခဲ႔ရသည္။
မ်က္ရည္ေတြ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ လူတစ္စုရဲ႕ အာသာဆႏၵကို ေပးဆပ္လိုက္ရသည္။
…………¥¥¥………
တရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚသြားေသာေကာင္းေကာင္းတို႕ အဖြဲ႕နဲ႔ သားထူး ပါလာခဲ႔ရသည္။
မ်က္ရည္ေတြ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ လူတစ္စုရဲ႕ အာသာဆႏၵကို ေပးဆပ္လိုက္ရသည္။
…………¥¥¥………
ေလးလ ဆိုေသာအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ အေျခေနတစ္ခုက ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔ေလေတာ့သည္။ အေမ့ေနာက္ေယာက်ာ္း မိုးေဝဆိုေသာ ကားသမားက ေနာက္ထပ္မယားငယ္ယူျပီး အေမ့ရဲ႕ ရွိစုမဲ႔စုေလးမ်ားကိုပါ မသြားေသာေၾကာင့္ အေမ့မ်က္ရည္ေတြကို သားထူး ေတြ႕ရျပန္ေပသည္။
"မငိုပါနဲ႔အေမရယ္"
"သားရယ္ ရွက္လြန္းလို႔ပါ။ အစကတည္းက လူေတြက အေမတို႕ဆို ေျပာခ်င္ဆိုခ်င္ေနၾကတာ။ ခုလိုသာျဖစ္တာ သိၾကည့္ အေမေတာ့ ရွက္တာပဲသိတယ္ သားရယ္။"
"ရွက္မေနပါနဲ႔အေမရယ္ ပတ္ဝန္းက်င္က သားတို႔ကို ထမင္းလာေကြ်းတာမွမဟုတ္တာ။ ျပီးေတာ့ အေမေဖါက္ျပန္လို႔ အေမ တစ္ခုလပ္ဘဝကေန ႏွစ္ခုလပ္ျဖစ္ရတာမွမဟုတ္ပဲ"
"ဒါေပမယ့္ သားရယ္"
သားအမိႏွစ္ေယာက္ ဖတ္ျပီးငိုေၾကြးရင္း အနာဂါတ္အတြက္ ရင္ေမာေနၾကရေလသည္။
"အမေလး ေလ သိျပီးသား ငါေျပာသားပဲ မိန္းမဖင္တြဲ လင္မျမဲလို႔ ခုၾကည့္ ထားသြားျပန္ျပီ ေနာက္တစ္ေယာက္က။ ဟြန္း ဟြန္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရာထူးတိုးတာေပါ့ေအ။ တစ္ခုလပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ႏွစ္ခုလပ္
ဟားဟားဟား"
ဟားဟားဟား"
ဒီအျဖစ္ပ်က္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ သားထူးတို႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာ မေနဝ့ံေတာ့တဲ႔အထိ ျဖစ္ခဲ႔ရေလသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ အိမ္ကိုေရာင္းျပီး အျခားျမိဳ႕နယ္တစ္ခုသို႔ အေျခခ်ရန္ အျပီးထြက္ခဲ႔ေလသည္။
"မေကသြယ္ရဲ႕ သားေလးက ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ သားက မိန္းမလ်ာေလ"
"ရွန္ "
"ဟင္းဟင္း အ့ံၾသသြားတာလား မျမရီရဲ႕
တစ္ကယ္ေတာ့ သားေယာက်ာ္းေလး ေမြးထားတာပဲ က်ားက်ားယားယား ရွိေစျခင္ခဲ႔တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မ သားအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ခုလို ႏြဲ႔ႏြဲ႕ေလးနဲ႔ မိန္းမစိ္တ္ေပါက္ေနတာကိုပဲ ကြ်န္မ ေက်နပ္ေနမိတယ္။"
တစ္ကယ္ေတာ့ သားေယာက်ာ္းေလး ေမြးထားတာပဲ က်ားက်ားယားယား ရွိေစျခင္ခဲ႔တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မ သားအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ခုလို ႏြဲ႔ႏြဲ႕ေလးနဲ႔ မိန္းမစိ္တ္ေပါက္ေနတာကိုပဲ ကြ်န္မ ေက်နပ္ေနမိတယ္။"
"ဟင္ ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မေကသြယ္ရဲ႕"
"ေအာ္ ေယာက်ာ္းစိတ္နဲ႔ ေယာက်ာ္းလိုေနရင္း မိန္းခေလးေတြအတြက္ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစမယ့္ ေယာက်ာ္းျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ ခုလို မိန္းမလ်ာျဖစ္ေနတာကမွ ပိုျပီး တန္ဖိုးရွိေသးတယ္လို႔ ေတြးမိလို႔ပါ။
တစ္ကယ္ေတာ့ သားကို ကြ်န္မ သိပ္ကိုေယာက်ာ္းပီသေစခ်င္ခဲ႔ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာ္းဆန္လြန္းတဲ႔ေယာက်ာ္းေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
တစ္ခုလပ္မ တစ္ေယာက္ရဲ႕ သားက သူ႔အေဖရဲ႕ေသြးလို မိန္းမတစ္ေယာက္အေပၚ တာဝန္မေက်ဘူးဆိုရင္ ေယာက်ာ္းပီသတယ္လို႔ ဘယ္လိုသမုတ္မလဲ။
ခုဆို ကြ်န္မ သားအတြက္ မပူရဘူး။ သားမွာ မိန္းခေလးေတြအေပၚ နာက်င္ေစမယ့္ ၾကမ္းတမ္းတဲ႔ အက်င့္စရိုက္လည္းမရွိဘူး။ သူေနေနတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မူးရူးျပီးဆဲဆိုေနျခင္းလည္းမရွိဘူး။ သူ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္မ ရံုးေတြ ဂတ္ေတြမွာ လည္းလိုက္ေျဖရွင္းရတာမ်ိဳးလည္း ႐ွိဘူး။ ကြ်န္မက သားေမြးျပီး သမီးရထားတာလို႔ ေတြးျပီး ေက်နပ္တယ္။"
တစ္ကယ္ေတာ့ သားကို ကြ်န္မ သိပ္ကိုေယာက်ာ္းပီသေစခ်င္ခဲ႔ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာ္းဆန္လြန္းတဲ႔ေယာက်ာ္းေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
တစ္ခုလပ္မ တစ္ေယာက္ရဲ႕ သားက သူ႔အေဖရဲ႕ေသြးလို မိန္းမတစ္ေယာက္အေပၚ တာဝန္မေက်ဘူးဆိုရင္ ေယာက်ာ္းပီသတယ္လို႔ ဘယ္လိုသမုတ္မလဲ။
ခုဆို ကြ်န္မ သားအတြက္ မပူရဘူး။ သားမွာ မိန္းခေလးေတြအေပၚ နာက်င္ေစမယ့္ ၾကမ္းတမ္းတဲ႔ အက်င့္စရိုက္လည္းမရွိဘူး။ သူေနေနတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မူးရူးျပီးဆဲဆိုေနျခင္းလည္းမရွိဘူး။ သူ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္မ ရံုးေတြ ဂတ္ေတြမွာ လည္းလိုက္ေျဖရွင္းရတာမ်ိဳးလည္း ႐ွိဘူး။ ကြ်န္မက သားေမြးျပီး သမီးရထားတာလို႔ ေတြးျပီး ေက်နပ္တယ္။"
ေဒၚေကသြယ္ နာက်င္မႈေတြ ပူေဆြးမႈေတြကို ေဝ႔သီလာေသာ မ်က္ရည္စေတြႏွင့္အတူ ပုတ္ခတ္ထုတ္လိုက္ျပီး အလွျပင္ဆိုင္မွ ျပန္လာသည့္ သားျဖစ္သူကို ထမင္းဝိုင္းျပင္ကာ ထိုင္ေစာင့္ေနေလေတာ့သည္။
ျပီးပါျပီ
ကိုထိုက္( ဘဲႀကီး )
Comments
Post a Comment